อินเทอร์เฟซแบบขนานเป็นประเภทที่คลาสสิกที่สุดสำหรับโมดูล LCD ขาวดำ โดยส่วนใหญ่รวมถึงโหมด 8080 และโหมด 6800

• Data Lines: D0-D7 (8-bit) หรือ D0-D15 (16-bit)
• Control Lines: CS (Chip Select), WR (Write Enable), RD (Read Enable)
• Address/Command Select: DC (Data/Command Select)
• Reset Line: RST (Hardware Reset)

• ใช้สัญญาณ E (Enable) แทน WR/RD

• ข้อดีของอินเทอร์เฟซแบบขนาน: อัตราการถ่ายโอนข้อมูลสูง อัตราการรีเฟรชสูง เหมาะสำหรับจอแสดงผลขนาดใหญ่หรือความละเอียดสูง
• ข้อเสียของอินเทอร์เฟซแบบขนาน: ใช้พิน MCU จำนวนมาก เส้นทาง PCB ที่ซับซ้อน

• พื้นฐาน 4 สาย: SCK (Clock), MOSI (Master Out Slave In), MISO (Master In Slave Out), CS (Chip Select)
• รุ่น 3 สายแบบง่าย: สามารถละเว้น MISO สำหรับแอปพลิเคชันแบบเขียนอย่างเดียว
• ความเร็ว: โดยทั่วไปสูงถึง 10-50MHz เหมาะสำหรับจอแสดงผลแบบดอทเมทริกซ์ขนาดเล็กถึงขนาดกลาง

• สองสาย: SDA (Serial Data), SCL (Serial Clock)
• รองรับหลายอุปกรณ์: สามารถเชื่อมต่อโมดูล LCD หลายตัวบนบัสเดียวกัน
• ความเร็ว: โหมดมาตรฐาน 100kHz, โหมดเร็ว 400kHz

• ข้อดีของอินเทอร์เฟซแบบอนุกรม: ประหยัดพิน MCU อย่างมาก เส้นทางง่าย พื้นที่ PCB เล็ก
• ข้อเสียของอินเทอร์เฟซแบบอนุกรม: ความเร็วในการถ่ายโอนต่ำกว่า โปรโตคอลค่อนข้างซับซ้อน
• แม้ว่าอินเทอร์เฟซแบบอนุกรมจะช่วยประหยัดพินได้ แต่ความเร็วในการถ่ายโอนข้อมูลจะต่ำกว่าอินเทอร์เฟซแบบขนาน การเลือกต้องสมดุลทรัพยากรพินกับข้อกำหนดอัตราการรีเฟรช

• Segment Display: ปริมาณข้อมูลน้อย ข้อกำหนดความเร็วต่ำ -> เลือก I2C หรือ SPI
• Character Display: ปริมาณข้อมูลปานกลาง การอัปเดตเป็นระยะ -> เลือก SPI หรือแบบขนานง่ายๆ
• Graphic Dot Matrix: ปริมาณข้อมูลมาก ต้องใช้อัตราการรีเฟรชสูง -> เลือกอินเทอร์เฟซแบบขนาน

• ชอบอินเทอร์เฟซ SPI หรือ I2C เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ GPIO มากเกินไป
• พิจารณาการสนับสนุนอุปกรณ์ต่อพ่วงฮาร์ดแวร์ของ MCU จัดลำดับความสำคัญของรุ่นที่มีฮาร์ดแวร์ SPI/I2C

• สามารถเลือกอินเทอร์เฟซแบบขนานหรือแบบอนุกรมได้ตามความต้องการ
• อินเทอร์เฟซแบบขนานสามารถใช้ FSMC (Flexible Static Memory Controller) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ