De implementatie van multi-touch op resistieve touch TFT-schermen is moeilijker dan op capacitieve schermen. In de beginperiode ondersteunden traditionele resistieve schermen slechts single-point touch vanwege structurele beperkingen.

Moderne technologie is echter, door verbetering van het hardwareontwerp en algoritme-optimalisatie, in staat geweest om beperkte multi-touch functies te bereiken, voornamelijk door twee technische paden te volgen: "analoge spanningsdeling" en "matrixscanning". Analoge spanningsdelingstechnologie is van toepassing op two-point touch. De kern is het gelijktijdig aanbrengen van spanningen in verschillende richtingen op de bovenste en onderste geleidende lagen. Wanneer twee punten tegelijkertijd aanraken, berekent de controller hun respectievelijke coördinaten door de gesuperponeerde spanningswaarden van de twee contactpunten te detecteren.

Bijvoorbeeld, wanneer een spanning van 0-5V wordt aangebracht op de X-as en een spanning van 5-0V op de Y-as, worden twee verschillende spanningscombinaties gegenereerd wanneer de twee punten aanraken. Door middel van algoritme-analyse kunnen de posities van de twee aanraakpunten worden onderscheiden. Deze aanpak heeft echter een "ghost point" probleem (d.w.z. verkeerde beoordeling van niet-echte aanraakpunten), en het is noodzakelijk om softwarefilteralgoritmen te gebruiken om onjuiste coördinaten te elimineren om de nauwkeurigheid van two-point touch te garanderen. Matrixscanningtechnologie bereikt multi-point identificatie door de geleidende laag te verdelen in meerdere onafhankelijke kleine gebieden (matrixeenheden), elk uitgerust met een onafhankelijk detectiecircuit.

Bijvoorbeeld, de X-as is verdeeld in 10 kolommen en de Y-as in 10 rijen, waardoor 100 matrixeenheden worden gevormd. Wanneer meerdere punten aanraken, kan de controller tegelijkertijd de geleidingsstatus van verschillende eenheden detecteren en meerdere aanraakpunten lokaliseren. Deze technologie ondersteunt drie of meer aanraakpunten, maar vereist een toename van de complexiteit van de circuits van de geleidende laag, wat relatief kostbaar is. Bovendien wordt de resolutie beperkt door het aantal matrixeenheden, waardoor het geschikt is voor scenario's met een gemiddelde en lage precisie.

Momenteel wordt de multi-touch van resistieve schermen voornamelijk toegepast in two-point operaties (zoals zoomen en roteren), en wordt het gebruikt in industriële tekenborden en sommige handheld terminals. Hoewel het inferieur is aan capacitieve schermen in reactiesnelheid en het aantal aanraakpunten, heeft het meer voordelen in stabiliteit in ruwe omgevingen (zoals olievlekken en vocht).